Efsane Kadrolar (No:12)
Kaleciler:
Ivan Curkovic, Esad Dugalic
Gerard Migeon, Robert Olivain.Defans:
Osvaldo Piazza, Christian Lopez
Gerard Janvion, Gerard Farison
Pierre Repellini, Jean Louis Cazes
Alain Merchadier, Guy Modeste
Jose Broissart, Robert Herbin.
Orta Saha:
Jean Michel Larque, Dominique Bathenay
Yves Triantafilos, Jacques Santini
Felix Lacuesta, Jean-François Larios
Georges Bereta, Christian Synaeghel.
Forvet:
Herve Revelli, Patrick Revelli
Christian Sarramagna, Dominique Rocheteau
Hughues Boury, Dominique Vesir
Jean Marc Schaer, Gerard Massard
Gerard Pinson, Michel Rouquette.
Teknik Direktör: Robert Herbin.
II. Saint Etienne KrallığıAslında St. Etienne 60'lı ve 70'li yıllarda o kadar başarılı ki, yazının zaman aralığı 1964-76 bile olabilirdi. Takım 13 sezonun 8'ini şampiyon olarak tamamlamış çünkü. Ama ben süreyi biraz daha daraltmak adına Avrupa Kupaları'nda da başarılı oldukları zaman dilimi olan 73-77 yıllarını incelemek istiyorum. Yine bir hatırlatma: 10'ar kez şampiyon olan Marsilya ve Saint Etienne ligin en fazla şampiyon olan takımları.
Saint Etienne yani 60'lı yılların en çok kupa alan Fransız takımı, 1970'teki şampiyonluktan sonra 3 sezonluk bir bekleyişe girmişti. Hem Fransa'da, hem de Saint Etienne camiasında ne zaman şampiyon olunacağı düşünülüyordu. Son iki sezondur, dördüncü ve altıncı olan takımda değişim gerekiyordu. 1972 yılında Robert Herbin takımın başına getirilerek ilk adım atılmıştı zaten. 33 yaşındaki genç oyuncu-atrenör Herbin de takıma kendisi gibi genç isimler kazandırmıştı. Takımın golcüsü eski Herve Revelli'nin kardeşi Patrick Revelli de bunlardan biriydi. Aynı sene kaleye getirdiği Partizanlı Curkovic ve Arjantinli Piazza başarılı isimler olacaktı. Ayrıca takımda 1998'de Fransa'yı Dünya şampiyonu yapan teknik direktör Aime Jacquet de son sezonunu oynamıştı ama eminim bir sezon daha oynamadığına pişman olmuştur.
1973-74 sezonuna girerken, takım artık şampiyonluğu elde etmek istiyordu. Altyapıdan gelen Patrick Revelli, Christian Lopez, Janvion, Bathenay, Rocheteau, Lacuesta gibi isimler takımda aktif rol oynuyorlardı. Revelli, Christian Lopez ve Bathenay ilk 11 oyuncusu olmuşlardı. Bunun yanında Cazes ve Nice'den geri gelen Herve Revelli takıma güç katmışlardı. Sezon boyunca çok iyi futbol sergilediler ve 2 puanlı sistemde en yakın rakipleri Nantes'e 8 puan fark atarak şampiyon oldular. Herve Revelli 20 gol kaydederek takımın en golcü ismi olmuştu. Saint Etienne geri dönmüştü. Ligin en az gol yiyen ve en çok gol atan takımı istatistiklerinin her ikisinde de ikinci sıradaydılar. Ayrıca Fransa kupası da onların olmuştu, takım duble yapmıştı. Ligin gol kralı ise tanıdık bir isimdi: Reims'li Carlos Bianchi.
1974-75 yılında ofansif futbolunu sürdüren Herbin yönetimindeki Saint-Etienne, Olympiakos'a giden eski oyuncusu Triantafilos'u da tekrar transfer etti. Marsilya'ya giden yedek kaleci Migeon'un yerine Dugalic'i getiren takım bu kez en yakın rakibi Marsilya'ya 11 puan fark atarak Fransa'daki konumunu sağlamlaştırdı ve şampiyon oldu. Bu kez istatistiklerde ikincilikle de yetinmediler. Ligin en fazla gol atan, en gol yiyen takımı oldular. Fransa Kupası'nı da yine aldılar. Altyapıdan gelen oyuncular arasına Rocheteau da katılmıştı. Artık o da, bir sezon önce az forma şansı bulan arkadaşı Janvion gibi ilk 11 oyuncusuydu ve takımın ilk 11'inde beş tane altyapıdan gelme oyuncu vardı. Aynı sezon içinde Şampiyon Kulüpler Kupası'nda da çok başarılı ilerlemişti Saint Etienne. İlk turda Sporting Lisbon, ikinci turda Hajduk Split, çeyrek finalde ise Polonya temsilcisi Ruch Chorzow elendi. Yarı finalde ise rakip Höeness, Müller, Beckenbauer ve Roth'lu Bayern'di. İlk maç 0-0 bitmesine rağmen Bayern ikinci maçı 2-0 kazanınca finale çıkan taraf oldu. Her şeye rağmen Saint Etienne için başarılı bir sezondu. Sezon içinde ilginç bir olay daha olmuştu. Oyuncu-antrenör olarak imza atmasına rağmen hiç forma giymeyen Herbin, takım şampiyonluğunu ilan ettikten sonra bir maça çıktı ve o maçta Troyes'e karşı sağ bek oynadı, penaltıdan bir de gol attı. Fransız modern futbol tarihinde antrenörken, takımı adına gol atan tek isimdir hâlâ.
1975-76 sezonunda parola yine şampiyonluktu. Takımda önemli bir değişiklik yoktu. Gelen oyuncular genelde yedek rotasyonu için alınan veya ümit vaat eden oyunculardan oluşuyordu. Bu sefer üç puan farkla şampiyon oldular. Gol oranı biraz daha düşmüştü ama defansif başarı artmıştı. Buna karşın, takım ofansif stilinden biraz daha kontrollü bir stile geçiş yapmıştı. Yine de iyi oyun oynadıklarını söylemek mümkündü. Avrupa'da ise yine başarı hedeflenmişti. İlk turda Danimarka'nın Kobenhavn Boldklub, ikinci turda Glasgow Rangers, çeyrek finalde ise Dinamo Kiev elendi. İlk maçı 2-0 kazanan Dinamo, ikinci maçta Saint Etienne'e 3-0 ile turu vermişti. Yarı finalde Hollanda'nın çıkıştaki takımı PSV, 1-0 ve 0-0'lık sonuçlarla elendi. Finalde bir rövanş bekliyordu Saint Etienne'i. Geçen sezon yarı finalde elendikleri Bayern Münih bu sefer finalde rakipleriydi. Dengeli, hatta Saint Etienne'in bir adım önde olduğu bir maç oldu. Özellikle Revelli kardeşler ve kaptan Larque ile etkili olurken, Bayern'in Roth ile gelen tek golüne boyun eğen Saint Etienne; direkten dönen iki topu ve şanssızlığına lânet ederek, finalde üzülen taraf oldu.1976-77 sezonunda forvetler Sarramagna ve Herve Revelli'nin de yaşlanması sebebiyle takım gol yollarında sıkıntı çekti, sadece 55 gol atabildi. İlk on sıradaki takımlardan sadece bir tanesi Saint Etienne'den az gol atmıştı. O da 54 gol atan Lyon'du. Defansif olarak yine iyi durumdaydılar ve sezon sonu geldiğinde 36 golle ligin en az gol yiyen takımıydılar. Ama bu yetmedi ve takım ancak beşinci olabildi. Avrupa'da ise çeyrek finale kadar geldiler ama o sene şampiyon olan Liverpool'un fırtınasına yakalandılar ve böylece başarılı bir dönemi sona erdirdiler. 77'den bugüne kadar Saint Etienne sadece bir kez, 1981 yılında Platini'li kadrosuyla şampiyon olabildi. İkinci lige düştü, geri geldi, orta sıralarda gezindi, bunları sürekli tekrarladı. Bu hafta ise (19 Eylül 2010) ilk kez 28 yıl sonra liderlik koltuğuna oturdu bu büyük takım. Marsilya için bir dileğim vardı geçen sene, kabul olmuştu. Bu sene de Saint Etienne'i diliyorum o zaman. İşi mucizlere kalmış olsa da...
Taktik: Taktik ilk iki sezon için tipik bir 4-4-2'ydi. İlk sezonlarda daha ofansif, üçüncü sezonda kontrol futbolu ve son sezon giderek artan bir defansiflik. Curkovic kalenin bankosu ve Fransa'da bir efsane şu an. Defans hattında sol bek Christian Lopez ve stoper Arjantinli Piazza bu dönemin değişmezlerindendi. Dört sene boyunca sakatlık olmadıkça bunlar oynadılar. Defansın ikinci stoperi ise önce Farison'du fakat daha sonraki sezonlarda ise Janvion orayı devraldı ve Farison sağ beke geçti. İlk sezon banko olan Repellini de yerini Farison'a kaptırdıktan sonra sakatlıklar oldukça defansın jokeri olarak şans buldu. Orta sahada ise kaptan Larque'nin yeri garantiydi. Larque hem oyun kuran, hem de yönetici özellikleri olan bir oyuncuydu; güzel pasları ve asistleriyle dikkat çekiyordu. Bathenay ise genç ve dinamik bir isim olarak oyunun iki yönünü de oynamasıyla ön plana çıkıyordu. Bu iki isim dört yıllık dönemin bankoları. Diğer iki eleman ise Christian Synaeghel ve Bereta'ydı. Bereta ikinci sezonda yerini Yunan oyuncu Triantafilos'a kaptırdı. Fakat üçüncü sezonda Triantafilos sakatlık geçirince ve sonrasında da kötü oynayınca, Herbin 4-3-3'e geçmek zorunda kaldı. Triantafilos yerine geçen Rocheteau forveti üçlemişti. Diğer iki forvet ise Herve ve Patrick Revelli'ydi. İkisi bu dört sezonluk zarfta fazla yedek kalmadılar. Sadece son sezon Herve'nin yerine müzmin yedek Sarramagna şans buldu zaman zaman. Revelli kardeşler, Rocheteau öncesi dönemde 4-4-2'de çift forveti oynadılar. Rocheteau sonrasında ise Patrick sol kanada daha yakın oynamak zorunda kaldı. Dört sezonun son sezonu hariç ofansif, son sezon ise defansif daha doğrusu hücumda beceriksiz bir Saint Etienne izledi futbolseverler.
Takımın En Önemli Oyuncusu: Ivan Curkovic
Partizan'dan gelen Ivan Curkovic, şüphesiz ki takımın buralarda olmasından dolayı en büyük payı almayı hak edenlerden. Dört sezonda sadece bir maç kaçıran Yugoslav file bekçisi kalesini sürekli gol kapadı. Takımı onun sayesinde bu periyod boyunca defansif sıkıntı yaşamadı ve de, ya en az gol yiyen takım, ya da en az gol yiyen ikinci takım oldu. Ağır görüntüsüne rağmen hızlı reflekslere sahip olan ve hava hakimiyeti ile bilnen Curkovic, kaptan Larque ile birlikte, hatta ondan bir adım önde bu takımın en önemli oyuncusu.
Başarılar
- 3 kez Fransa Ligi Şampiyonluğu (1973-74, 1974-75, 1975-76)
- 2 kez Fransa Kupası (1973-74, 1974-75)
- 1 kez Şampiyon Kulüpler Kupası Finali (1975-76)
- 1 kez Şampiyon Kulüpler Kupası Yarı-Finali (1974-75)
- 1 kez Şampiyon Kulüpler Kupası Çeyrek-Finali (1974-75)
0 yorum:
Yorum Gönder